هنر ، این عنصر تمدن ایران ؛ نخستین تمدن جهان ، که بیش از شش هزار سال در فلات ایران پدیدار شد ‍و در همه اعصار ، نقشی حیاتی را به عهده گرفت ، همواره خصوصیات بارز فردی خود را حفظ کرده است .

 

نبوغ مردم ایران ، به ویژه در هنرهایی که تزیینی نامیده می شود ، یعنی هنرهایی که اثرشان در زیبایی نقش و گویایی طرح است ، تجلی یافته .

این ذوق در تمام آفرینش های هنری ایرانیان نمودار است .

 

ایرانیان تقریبا در تمام ادوار ، این عشق به تزیین را حفظ کرده اند و با مهارت کامل و ابداع فراوان ، هنر خود را جلوه بخشیده اند .

 

مفهوم هنر ایرانی ، زمانی به دقت مشخص می شود که آن را نماینده این نظر و عقیده بشناسیم که :

قصد نخستین هنر ، تزیین است و نه شبیه سازی .