داستان درباره یک کوهنورد است که می خواست از بلندترین کوه ها بالا برود .

او پس از سالها آماده سازی ، ماجراجویی خود را آغاز کرد ؛ ولی از آنجا که افتخار کار را فقط برای خود می خواست ‍؛ تصمیم گرفت تنها از کوه بالا برود .

شب بلندی های کوه را تماما دربر گرفت و مرد هیچ چیز را نمی دید .

همه چیز سیاه بود .

همان طور که از کوه بالا می رفت ، چند قدم مانده به قله کوه ، پایش لیز خورد و درحالیکه به سرعت سقوط می کرد ،‏از کوه پرت شد .

اکنون فکر می کرد مرگ چقدر به او نزدیک است .

ناگهان احساس کرد که طناب به دور کمرش محکم شد .

بدنش میان آسمان و زمین معلق بود و فقط طناب او را نگه داشته بود .

در این لحظه سکون ، برایش چاره ای نماند جز آنکه فریاد بکشد :

 « خدایا ! کمکم کن ! »

ناگهان صدای پر طنینی از آسمان جواب داد :

 « از من چه می خواهی ؟ »

 - ای خدا نجاتم بده !

 - واقعا باور داری که می توانم تو را نجات دهم ؟

 - البته که باور دارم .

 - اگر باور داری ، طنابی که به کمرت بسته است را پاره کن .

... یک لحظه سکوت ...

و مرد تصمیم گرفت با تمام نیرو به طناب بچسبد .

...

گروه نجات می گویند که روز بعد ، یک کوهنورد یخ زده را مرده پیدا کردند .

بدنش از یک طناب آویزان بود و با دستهایش محکم طناب را گرفته بود .

و او

فقط یک متر

از زمین فاصله داشت !!!

 

تلخیص از کتاب دو زبانه طناب ، ترجمه پرستو ابراهیمی