بدان که کلید سعادت دو جهان ، شناختن نفس خویشتن است ؛ زیرا شناختن آدمی خویش را ، اعانت بر شناختن آفریدگار خود می نماید .
از حضرت رسول ( صلی الله علیه و آله ) منقول است :
مَن عَرَفَ نَفسَه فَقَد عَرَف رَبَّه .
یعنی :
هرکه بشناسد نفس خود را ، پس به تحقیق که بشناسد پروردگار خود را .
و خود این ظاهر و روشن است که هرکه خود را نتواند بشناسد ، به شناخت دیگری چون تواند رسید ؛ زیرا هیچ چیز به تو نزدیکتر از تو نیست . چون خود را نشناسی ، دیگری را چون شناسی ؟
و نیز ، شناختن خود ، موجب شوق به تحصیل کمالات و تهذیب اخلاق و باعث سعی در دفع رذایل می گردد .
زیرا آدمی بعد از آنکه حقیقت خود را شناخت و دانست که حقیقت او جوهری است از عالم ملکوت ، که به این عالم جسمانی آمده است ؛ آنگاه به این فکر افتد که چنین جوهری شریف را عبث و بی فایده به این عالم نفرستاده اند . و این گوهر قیمتی را به بازیچه در صندوقچه بدن ننهاده اند .
و بدین سبب درصدد تحصیل فوائد تعلق نفس به بدن برمی آید ، و خود را به تدریج به سر منزل شریفی که باید برسد ، می رساند .
